20.yüzyılın en etkin psikologlarından biri olan Skinner, oldukça çok yönlü bir insandı ve çalışmaları sosyal bilimlerin pek çoğunu derinden etkilemişti. Yazar, mucit, sosyal reform savunucusu ve şair kimlikleriyle de öne çıkmıştı.
Pennsylvania’da doğan Skinner, yüksek okula gidene kadarki yaşamını burada geçirmiştir.
Skinner “Skinner’in kutusu” adıyla ünlenen deneyiyle öğrenmede edimsel (araçsal, vasıtalı, operant) koşullanma kavramını öne sürmüş ve öğrenme sürecinde uyaran tepki bağının oluşmasında istenilen sonucun elde edilmesinin pekiştirici rol oynadığını vurgulamıştır. Psikoloji alanında yaptığı çalışmalar Skinner’ı 20.yüzyıldaki en etkili psikologlar arasına sokmuştur. Psychology Today isimli psikoloji dergisi, Skinner’ı psikolojiye en önemli katkıları yapan psikologlardan biri olarak tanımlarken farklı otoriteler tarafından Freud ile birlikte 20.yy psikolojisine en büyük katkıyı yapan iki isimden biri olarak gösterilmiştir.
“Eğitim, öğrenip unuttuklarımızdan geri kalanlardır.” B.F.Skinner
Davranışçı ekolü kendisine daha yakın gören Skinner, toplumların davranışların kontrolü için özgün bir program geliştirmiş ve sosyoloji alanında da etkili olmuştur. Bunun yanı sıra davranış değiştime tekniklerinin geniş ölçekli kullanılabilmesini sağlamak için çalışmalar yapmıştır. Ayrıca bebek bakımı için otomatik bir bebek karyolası da geliştirmiştir.
1989 yılında hastalanan Skinner’a lösemi teşhisi konulmuştur. Bunu öğrendikten sonra bile bilimsel çalışmalarını ara vermeksizin sürdürmüş, ölmeden saatler önce bile yazmaya devam etmiş ve “Psikoloji Bir Zihin Bilimi Olabilir mi?” isimli makalesini tamamlayamadan 1990 yılında hayata veda etmiştir.
”Başarısızlık her zaman hata demek değildir, yeri geldiğinde yapabileceğiniz en iyi şey olabilir. Asıl hata denemekten vazgeçmektir.” B.F.Skinner
Davranışçı kurama göre “öğrenme” “bireyin davranışındaki gözlemlenebilir bir değişme” dir. Uyaran-tepki bağı önemlidir. B.F.Skinner’in dil edinim sürecine bakışında da davranışçı kuram etkili olmuştur. Skinner’e göre insan davranışsal koşullar sonucu dili edinir. Diğer dil edinim teorilerinin aksine insanda konuşabilme yetisinin doğuştan varolmadığına inanan Skinner, dil edinim sürecini bir bina yapımına benzetir. Dil öğrenme mekanizmasının yerine olgusal olarak dili kavrama kabiliyetini koyar. Bu bağlamda Skinner dil edinim sürecindeki bir çocuğa “Rastlantısal olarak ortaya çıkan davranışın kazandırıldığı edimsel koşullanmanın edilgen öznesi” olarak bakar.
Edimsel koşullanma için farelerle yaptığı deneyin adı “Yoksunluk deneyidir”.(Skinner kutusu) Skinner kutusunda manivela ve kırmızı, yeşil ışıklar mevcuttu.
